تعاریف پایه و مقدماتی، تاریخچه قراردادهای آپشن، دارایی‌ پایه، آناتومی نماد، قیمت اعمال

اختیار معامله(option) نوعی قرارداد است که بین دو نفر بر مبنای دارایی پایه ای مشخص بسته می شود و در حالت کلی به دو نوع اختیار خرید (Call Option) و اختیار فروش (Put Option) تقسیم می‌شود.

در این مقاله تاریخچه مختصری از قراردادهای اختیار معامله در ایران را مرور می‌کنیم.

مشتقه قراردادی بر اساس دارایی پایه است که ارزش آن با توجه به قیمت و نوسانات قیمتی دارایی پایه مشخص می‌شود

چگونه ابزارهای مشتقه در بهینه سازی سبک و متنوع سازی معاملات سهام تجربه ای نوین در اختیار معامله گران قرار می دهد؟

در قراردادهای اختیار معامله 4 موقعیت اصلی و پایه وجود دارد که با ترکیب این 4موقعیت به همراه سهام پایه می توان استراتژی های متنوعی را پیاده سازی کرد

دارایی پایه ، یک اصطلاح در بازار مشتقه است و به دارایی مالی واقعی یا اوراق بهاداری اشاره می کند که یک مشتق مالی بر اساس آن تعریف می شود.

تعداد سهم پایه که طبق قرارداد در روز سررسید بین خریدار و فروشنده مبادله می شود اندازه قرارداد نامیده می شود

تاریخ سررسید یا انقضا در اوراق مشتقه آخرین روزی است که قراردادهای مشتقه مانند اختیار معامله یا قراردادهای آتی معتبر هستند

وجه تضمین مبلغی است که از فروشنده قرارداد به منظور تضمین ایفای تعهدات توسط شخص و کم کردن ریسک نکول بلوکه می شود

حاصلضرب حجم قراردادهای معامله شده در اندازه قرارداد در قیمت روز سهم پایه است

وضعیت مالی قرارداد اختیار معامله (آپشن) یکی از مفاهیم کلیدی و کاربردی برای معامله‌گران قراردادهای آپشن است که در ادامه به زبان ساده توضیح داده شده است.

موقعیت های باز نمایانگر تعداد کل قرارداد های باز هر نماد است و روزانه با توجه به معاملات انجام شده تغییر می کند

ثبت نام کارگزاری و اخذ کد اختیار معامله

کارمزد معاملات در قراردادهای آپشن چقدر است؟ کارمزد تسویه نقدی و تسویه فیزیکی چند درصد است؟

قراردادهای آپشن (اختیار معامله) بسته به سبک اعمال به دو دسته اصلی آمریکایی و اروپایی تقسیم می‌شوند اما سبک‌های اعمال دیگری نیز وجود دارد.

وجه حاصل از فروش اوراق بهادار، چه زمان قابل استفاده در معاملات بعدی و یا انتقال به حساب بانکی می‌باشد؟